Šta je hidžama?
Riječ hidžama arapskog je porijekla i potiče od korijena al-hadžm što znaci sisati, isisavati, izmusti i upotrebljava se da oznaci dreniranje dojke za vrijeme dok dijete siše. Al-hadžam je osoba koja izvodi hidžamu, a hidžama je naziv za profesiju. Mihdžam je naziv za alat koji se upotrebljava za sakupljanje krvi ili pak za nož koji se upotrebljava pri radu hidžame…
Historijat
Procedura je poznata u tradicionalnim liječenjima Babilonaca, zatim Malajaca gdje se naziva “bekam“, Kine pod nazivom “gua-ša“, te Arapa “hidžama“. Nakon što je preporučena od strane Poslanika Muhammeda s.a.v.s., koji je prema navodima u brojnim hadisima, ostavio preporuke za vrijeme i načine izvođenja hidžame, ona nastaje na tlu Medine kao jedna specifična i blagotvorna metoda liječenja. Na ovaj način hidžama postaje sunet.
Alat
Kao posudice za hidžamu su korišteni životinjski rogovi, zatim različite posudice u obliku šoljica, koje su bile od bambusa, metala, kasnije od stakla, a u novije vrijeme i plastike. Vakum je u ranije vrijeme dobivan isisavanjem zraka iz životinjskoga roga čiji je široki kraj bio postavljen na kožu pacijenta. Drugi način dobivanja vakuma u posudicama je sagorijevanjem komadića papira ili vate. Najsuvremenija oprema postiže vakum pomoću pumpe.
Zarezivanje kože rađeno je ranije oštrim kamenom, različitim nožicama i žiletima. Danas se radi hirurškim skalpelom.
Način izvođenja hidžame
Izvodi tako da se na kožu, na raznim mjestima po tijelu, postave posudice. U njima se na različit način isisavanjem zraka dobije vakum. Na taj način se, koža i potkožne strukture, pod djelovanjem vakuma djelomično usišu u posudice, što izaziva nakupljanje krvi u tom području – tzv. hiperemiju.
Nakon što se posudice skinu, evidentira se crveni trag potkožno nakupljene krvi, koji neko vrijeme ostaje. Ukoliko se oštrim instrumentom naprave ubodi ili plitki i mali rezovi na koži, a potom se posudice sa vakumom ponovo apliciraju, dolazi do isisavanja krvi u njih. Ona je u početku jako tamna, venska, a aplikacija vakuma se ponavlja sve dok krv ne postane svjetlija.
Prljava krv – stvarnost ili legenda?
Smatra se, da je krv koja leži pod kožom puna toksina i da to može izazvati bolnost. Oni se na spomenuti način evakuiraju iz organizma. Suvremene naučne medicinske studije, koje se provode u svijetu, pokazale su da postoji evidentna razlika u sastavu kapilarne krvi uzete iz prsta (odakle se obično uzima za analizu) i one uzete prilikom hidžame. Laboratorijski nalazi pokazuju tu razliku.
Za šta se koristi hidžama?
Metoda je korisna protiv bolova u ramenu, leđima, glavi, licu, grlu, uhu, nosu i očima, te u drugim područjima. Hidžama, prema tradicionalnom medicinskom tumačenju, ima ulogu u zagrijavanju i regulaciji protoka energije u krvi, raspršujući hladnoću, vlagu, toksine i vjetar. Smanjuje otok i bol.
Sljedeća stanja dobro reaguju na hidžamu: oboljenja uzrokovana vlagom kao bol u krstima, lumbago, išijas, bol u rukama ramenima, bol u nogama i mišićima, stomačni bolovi sa povraćanjem, glavobolje, migrene, nesanica i sl.
Ko izvodi hidžamu?
Hidžamu su tokom historije izvodili za to obučeni ljudi. U početku su to radili ljekari, a kasnije je to prešlo u ruke berberskog zanata (zajedno sa vađenjem zuba i obrezivanjem-cirkumcizijom).
U svakom periodu su postojali određeni propisi koji su regulisali rad osoba koje su puštale krv, te njihovu opremu i obrazovanje. U toku izučavanja brijačko-berberskog zanata praktično i teoretski se učilo i obavljanje spomenutih radnji. U našim krajevima unazad 60 godina u edukaciji brijača-berbera se ne uči vađenje zuba, puštanje krvi i obrezivanje. U nekim sredinama još su se zadržali berberi koji na stari, primitivan i medicinski neispravan način sunete-obrezuju djecu, ali to je sve rjeđe…
• DANAS BRIJAČI – BERBERI, NE PUŠTAJU KRV, NE VADE ZUBE, NITI OBAVLJAJU CIRKUMCIZIJU (SUNEĆENJE). OVE PROCEDURE OBAVLJAJU ZA TO KVALIFIKOVANE OSOBE KOJE SE POSEBNO EDUCIRAJU.
• PRVO SU ZUBARI, POTOM STOMATOLOZI PREUZELI VAĐENJE ZUBA, ALI I NJIHOV POPRAVAK I LIJEČENJE.
• ZATIM SE OBREZIVANJE (CIRKUMCIZIJA, SUNEĆENJE) VRŠI NA MEDICINSKI ADEKVATAN NAČIN UZ ZADOVOLJENJE SVIH HIGIJENSKIH I MEDICINSKIH USLOVA (DEZINFEKCIJA, STERILNI INSTRUMENTI, JEDNOKRATNI NOŽIĆ, PODVEZIVANJE KRVNIH SUDA RADI ZAUSTAVLJANJA KRVARENJA I SL.) NAJČEŠĆE JE RADE HIRURZI ILI LJEKARI.
• PUŠTANJE KRVI JE MEDICINSKA METODA I SPADA U DOMENU MALE HIRURGIJE. PRAVLJENJE REZOVA NA KOŽI ZAHTIJEVA STROGU PRIMJENU PRINCIPA ASEPSE I ANTISEPSE, TE KORIŠTENJE JEDNOKRATNIH INSTRUMENATA I STERILNOG MATERIJALA. ADEKVATNO JE MOŽE URADITI SAMO ZA TO EDUCIRANA I KVALIFICIRANA OSOBA, SA ODREĐENIM CERTIFIKATOM. SVE OSTALO JE NESTRUČNOST, LAICIZAM, ILI DUNĐERAJ. NESTRUČAN RAD NI PO SVJETOVNIM, NITI PO VJERSKIM NORMAMA NIJE POŽELJAN NITI DOZVOLJEN
• POSLANIK MUHAMMED S.A.V.S. JE BOLESNIKE NA LIJEČENJE SLAO LJEKARU, KOJI JE BIO JEVREJIN I KOJI JE MEDICINSKI FAKULTET ZAVRŠIO U PERZIJI.
RADI SE O HARIS IBN KALADA IZ PLEMENA TAKIF, KOJI JE BIO SUVREMENIK MUHAMEDA S.A.V.S. MEDICINU JE STUDIRAO U VELIKOM PERZIJSKOJ ŠKOLI MEDICINE DŽUNDI ŠAPUR. ON JE KONSULTOVAN I OD STRANE PERZIJSKOG KRALJA KUSRAV ANUŠARVAN-A (KOGA SU ZVALI KIŠRA NA ARAPSKOM I CHOSROES NA GRCKOM JEZIKU. * E.G.BROWNE, ISLAMIC MEDICINE, GOODWORD BOOKS, N.DELHI 2003.
Ukratko, ljekar je jedini podoban, kvalificiran i zakonski odgovoran, uz napomenu da i on mora imati dodatnu edukaciju za tretman hidžamom.
Hidžama
Šta je hidžama?
Riječ hidžama arapskog je porijekla i potiče od korijena al-hadžm što znaci sisati, isisavati, izmusti i upotrebljava se da oznaci dreniranje dojke za vrijeme dok dijete siše. Al-hadžam je osoba koja izvodi hidžamu, a hidžama je naziv za profesiju. Mihdžam je naziv za alat koji se upotrebljava za sakupljanje krvi ili pak za nož koji se upotrebljava pri radu hidžame…
Historijat
Procedura je poznata u tradicionalnim liječenjima Babilonaca, zatim Malajaca gdje se naziva “bekam“, Kine pod nazivom “gua-ša“, te Arapa “hidžama“. Nakon što je preporučena od strane Poslanika Muhammeda s.a.v.s., koji je prema navodima u brojnim hadisima, ostavio preporuke za vrijeme i načine izvođenja hidžame, ona nastaje na tlu Medine kao jedna specifična i blagotvorna metoda liječenja. Na ovaj način hidžama postaje sunet.
Alat
Kao posudice za hidžamu su korišteni životinjski rogovi, zatim različite posudice u obliku šoljica, koje su bile od bambusa, metala, kasnije od stakla, a u novije vrijeme i plastike. Vakum je u ranije vrijeme dobivan isisavanjem zraka iz životinjskoga roga čiji je široki kraj bio postavljen na kožu pacijenta. Drugi način dobivanja vakuma u posudicama je sagorijevanjem komadića papira ili vate. Najsuvremenija oprema postiže vakum pomoću pumpe.
Zarezivanje kože rađeno je ranije oštrim kamenom, različitim nožicama i žiletima. Danas se radi hirurškim skalpelom.
Način izvođenja hidžame
Izvodi tako da se na kožu, na raznim mjestima po tijelu, postave posudice. U njima se na različit način isisavanjem zraka dobije vakum. Na taj način se, koža i potkožne strukture, pod djelovanjem vakuma djelomično usišu u posudice, što izaziva nakupljanje krvi u tom području – tzv. hiperemiju.
Nakon što se posudice skinu, evidentira se crveni trag potkožno nakupljene krvi, koji neko vrijeme ostaje. Ukoliko se oštrim instrumentom naprave ubodi ili plitki i mali rezovi na koži, a potom se posudice sa vakumom ponovo apliciraju, dolazi do isisavanja krvi u njih. Ona je u početku jako tamna, venska, a aplikacija vakuma se ponavlja sve dok krv ne postane svjetlija.
Prljava krv – stvarnost ili legenda?
Smatra se, da je krv koja leži pod kožom puna toksina i da to može izazvati bolnost. Oni se na spomenuti način evakuiraju iz organizma. Suvremene naučne medicinske studije, koje se provode u svijetu, pokazale su da postoji evidentna razlika u sastavu kapilarne krvi uzete iz prsta (odakle se obično uzima za analizu) i one uzete prilikom hidžame. Laboratorijski nalazi pokazuju tu razliku.
Za šta se koristi hidžama?
Metoda je korisna protiv bolova u ramenu, leđima, glavi, licu, grlu, uhu, nosu i očima, te u drugim područjima. Hidžama, prema tradicionalnom medicinskom tumačenju, ima ulogu u zagrijavanju i regulaciji protoka energije u krvi, raspršujući hladnoću, vlagu, toksine i vjetar. Smanjuje otok i bol.
Sljedeća stanja dobro reaguju na hidžamu: oboljenja uzrokovana vlagom kao bol u krstima, lumbago, išijas, bol u rukama ramenima, bol u nogama i mišićima, stomačni bolovi sa povraćanjem, glavobolje, migrene, nesanica i sl.
Ko izvodi hidžamu?
Hidžamu su tokom historije izvodili za to obučeni ljudi. U početku su to radili ljekari, a kasnije je to prešlo u ruke berberskog zanata (zajedno sa vađenjem zuba i obrezivanjem-cirkumcizijom).
U svakom periodu su postojali određeni propisi koji su regulisali rad osoba koje su puštale krv, te njihovu opremu i obrazovanje. U toku izučavanja brijačko-berberskog zanata praktično i teoretski se učilo i obavljanje spomenutih radnji. U našim krajevima unazad 60 godina u edukaciji brijača-berbera se ne uči vađenje zuba, puštanje krvi i obrezivanje. U nekim sredinama još su se zadržali berberi koji na stari, primitivan i medicinski neispravan način sunete-obrezuju djecu, ali to je sve rjeđe…
• DANAS BRIJAČI – BERBERI, NE PUŠTAJU KRV, NE VADE ZUBE, NITI OBAVLJAJU CIRKUMCIZIJU (SUNEĆENJE). OVE PROCEDURE OBAVLJAJU ZA TO KVALIFIKOVANE OSOBE KOJE SE POSEBNO EDUCIRAJU.
• PRVO SU ZUBARI, POTOM STOMATOLOZI PREUZELI VAĐENJE ZUBA, ALI I NJIHOV POPRAVAK I LIJEČENJE.
• ZATIM SE OBREZIVANJE (CIRKUMCIZIJA, SUNEĆENJE) VRŠI NA MEDICINSKI ADEKVATAN NAČIN UZ ZADOVOLJENJE SVIH HIGIJENSKIH I MEDICINSKIH USLOVA (DEZINFEKCIJA, STERILNI INSTRUMENTI, JEDNOKRATNI NOŽIĆ, PODVEZIVANJE KRVNIH SUDA RADI ZAUSTAVLJANJA KRVARENJA I SL.) NAJČEŠĆE JE RADE HIRURZI ILI LJEKARI.
• PUŠTANJE KRVI JE MEDICINSKA METODA I SPADA U DOMENU MALE HIRURGIJE. PRAVLJENJE REZOVA NA KOŽI ZAHTIJEVA STROGU PRIMJENU PRINCIPA ASEPSE I ANTISEPSE, TE KORIŠTENJE JEDNOKRATNIH INSTRUMENATA I STERILNOG MATERIJALA. ADEKVATNO JE MOŽE URADITI SAMO ZA TO EDUCIRANA I KVALIFICIRANA OSOBA, SA ODREĐENIM CERTIFIKATOM. SVE OSTALO JE NESTRUČNOST, LAICIZAM, ILI DUNĐERAJ. NESTRUČAN RAD NI PO SVJETOVNIM, NITI PO VJERSKIM NORMAMA NIJE POŽELJAN NITI DOZVOLJEN
• POSLANIK MUHAMMED S.A.V.S. JE BOLESNIKE NA LIJEČENJE SLAO LJEKARU, KOJI JE BIO JEVREJIN I KOJI JE MEDICINSKI FAKULTET ZAVRŠIO U PERZIJI.
RADI SE O HARIS IBN KALADA IZ PLEMENA TAKIF, KOJI JE BIO SUVREMENIK MUHAMEDA S.A.V.S. MEDICINU JE STUDIRAO U VELIKOM PERZIJSKOJ ŠKOLI MEDICINE DŽUNDI ŠAPUR. ON JE KONSULTOVAN I OD STRANE PERZIJSKOG KRALJA KUSRAV ANUŠARVAN-A (KOGA SU ZVALI KIŠRA NA ARAPSKOM I CHOSROES NA GRCKOM JEZIKU. * E.G.BROWNE, ISLAMIC MEDICINE, GOODWORD BOOKS, N.DELHI 2003.
Ukratko, ljekar je jedini podoban, kvalificiran i zakonski odgovoran, uz napomenu da i on mora imati dodatnu edukaciju za tretman hidžamom.